لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

شبیه سازی عددی دوبعدی شعله اسپری در پیکربندی جریان متقابل آرام انجام شده و ناحیه تشکیل احتراق گروهی قطرات به وسیله پارامتر شاخص شعله برای نرخ کرنش، نسبت هم ارزی و قطر قطرات مختلف در نسبت هم ارزی های بالا تعیین شده است. از n-decane (C10H22) به عنوان یک سوخت اسپری مایع استفاده شده و یک واکنش کلی یک مرحله ای برای مدل واکنش احتراق به کار گرفته شده است. قطرات سوخت به صورت تصادفی با استفاده از یک کد UDF در ورودی هوا تزریق می شوند و حرکت قطره با روش لاگرانژ محاسبه شده است. با توجه به نتایج در نسبت هم ارزی های بالا، نرخ کرنش های بالا و قطرهای بزرگ قطرات، دمای مرکز شعله به دلیل سرکوب شدن واکنش شیمیایی ناشی از کاهش کسرجرمی اکسیدکننده، افت پیدا می کند و رژیم غالب شعله در این حالت ها به صورت غیرپیش-آمیخته می باشد. احتراق گروه خارجی قطره در لایه بالا و پایین شعله رخ داده، و احتراق گروه داخلی در مرکز شعله اتفاق می افتد.کلمات کلیدی: پیکربندی جریان متقابل، احتراق اسپری، احتراق گروه قطره، شاخص شعله.

هدف از مقاله پیش رو، بررسی تجربی اثر ابعاد هندسی مارپیچ بر ناحیه گذار از شعله به تراک و کیفیت تراک تولیدی است. لذا آزمایش های گسترده ای برای بررسی اثر ابعاد هندسی مارپیچ بر طول ناحیه گذار و کیفیت تراک انجام شد. پدیده گذار از شعله به تراک در این آزمایش ها به دلیل کمتر بودن انرژی اعمالی به مخلوط از اندازه انرژی بحرانی آن رخ می دهد. در این آزمایش ها از مخلوط با نسبت هم ارزی یک هیدروژن- اکسیژن استفاده شده و مارپیچ ها در ابتدای لوله ای با قطر 2.5 و طول70  سانتی متر قرار گرفتند. با معرفی معیارهای تراک مطلوب و بررسی نتایج آزمایش ها و نزدیکی جواب ها از صحت کار اطمینان حاصل شده است. برای انتخاب مارپیچ برتر، معیارهایی بر اساس پدیده تراک همراه با ضرایب وزنی تعریف شد و مارپیچ ها امتیازبندی شدند و در نهایت سه مارپیچ حائز بیشترین امتیاز، انتخاب شدند.

ددر مصارف صنعتی، آلاینده های ناشی از احتراق سوخت های فسیلی در توربین های گازی نیروگاه ها در حال انتشار بوده و به همین جهت، بررسی انتشار آن­ها به خصوص در شعله­های غیرپیش آمیخته مورد اهمیت قرار می­گیرد. در این پژوهش، با استفاده از شبیه سازی عددی در نرم­افزار OpenFOAM، اثر افزودن هیدروژن به متان در شعله غیرپیش آمیخته متان و هوا بررسی می شود. بدین منظور، احتراق متان با هوا در مشعل پیچشی سیدنی (SM1) به وسیله مدل های آشفتگی ε  k-و k-ω SST-SAS، مدل تابش P1 و مدل احتراق حجمی واکنشگاه اختلاط جزئی (PaSR) مدل سازی می شود. در این راستا، تأثیر دبی حجمی هیدروژن و افزایش دمای ناشی از آن برساختار شعله و گونه های احتراقی بررسی می شود. همچنین با استفاده از مدل­سازی شبیه­سازی گردابه­ بزرگ، الگوی ناحیه بازگردشی ثانویه در جریان غیرواکنشی متان و هوا نشان داده می شود. با افزودن هیدروژن در بالادست نواحی دما بالا از محور نازل به دلیل نفوذ سریع هیدروژن دور می­شوند. همچنین با افزودن هیدروژن به دلیل ضعف مدل­های میانگین­گیری رینولدز و عدم محاسبه ناحیه بازگردشی ثانویه، نواحی با دمای بالا اندکی افزایش ارتفاع دارند. علت کاهش کربن دی­اکسید در بالادست جریان، کمتر شدن مقدار سوخت هیدروکربنی و در پایین دست کامل نبودن احتراق و افزایش گونه کربن منواکسید است.

در این پژوهش، با استفاده از روش شبیه سازی گردابه های بزرگ (LES) به مطالعه شتاب گیری شعله و گذار از جت شعله آشفته به تراک در لوله ای با یک مانع، که توسط مخلوط استوکیومتری هیدروژن- هوا پر شده، پرداخته شده است. به منظور شبیه سازی احتراق زیرشبکه از رویکرد شعله ضخیم شده مصنوعی(ATF)  و به منظور مدل سازی دقیق تر اثرات واکنش های شیمیایی بر پدیده حاضر از یک سینتیک 21 مرحله ای استفاده شده است. از آنجایی که درنظر گرفتن سینتیک شیمیایی تفصیلی هزینه محاسباتی را به شدت افزایش می دهد، از روش جدول سازی درجای تطبیق پذیر (ISAT) بهره برده شده است. بررسی نتایج حاضر نشان می دهند که رویکرد پیشنهادی LES/ATF/ISAT از توانایی بالایی در بازتولید پدیده های فیزیکی روی داده در حین فرآیند انتشار شعله و گذار از جت شعله آشفته به تراک برخوردار است. مشاهده شد، حضور دیوار، در محفظه ای که جت شعله در آن تخلیه می شود، تاثیر بسزایی در رفتار شعله و آغازش تراک دارد، به طوری که آغازش تراک دقیقا در مجاورت دیواره و درست در پشت ساقه ماخ شکل گرفته در اثر انعکاس شوک پیشرو از دیوار روی می دهد. البته این آغازش به دنبال چندین انفجار محلی روی داده در پشت لبه حمله به وقوع می پیوندد.

گرایش فزاینده به استفاده از روش های ترکیبی در رساله های دکتری، نگرانی درباره استفاده مناسب از این روش ها در تحقیقات علوم اجتماعی و رفتاری را مطرح ساخته است. این پژوهش توصیفی با هدف بررسی رویکرد، طرح و روش های پژوهش به کار رفته در رساله های دکتری مدیریت آموزشی و آموزش عالی در دهه اخیر (1390-1400) انجام شده است. در راستای پاسخگویی به سؤالات پژوهش، چکیده و فصل سوم 85 رساله دکتری پایان یافته در بازه زمانی فوق بررسی شد. یافته های پژوهش نشان می دهد نزدیک به سه چهارم (در مجموع 73 درصد) پژوهش ها با هدف ارائه الگو و مدل و 63 درصد آن ها بر مبنای رویکرد ترکیبی اکتشافی متوالی انجام شده اند. همچنین در 60 درصد موارد از طرح نظریه زمینه ای در مرحله کیفی و همبستگی چند متغیری در مرحله کمی پژوهش استفاده شده است. نتایج پژوهش ضمن ارائه دلالت های برای تدریس روش های پژوهش کمی، کیفی و ترکیبی در دوره دکتری، لزوم نوآوری در طرح های پژوهش مورد استفاده در رساله های دکتریِ رشته های علوم رفتاری را خاطر نشان می سازد.

در این مقاله، به بررسی فرایند اشتعال در جریان بدون لایه برشی پرداخته می شود. در چیدمان بدون لایه برشی دو جریان موازی با سرعت میانگین مساوی به یکدیگر می رسند. این چیدمان اجازه مطالعه دقیق شعله های لبه دار را فراهم می کند. هدف اصلی، بررسی اثر دمای اولیه جریان بر مرحله انتشار شعله در فرایند اشتعال است. این کار با استفاده از روش شبیه سازی گردابه های بزرگ، مدل احتراقی شعله ضخیم شده و سینتیک شیمیایی DRM-19 انجام شده است. سرعت محوری میانگین و نوسانی به دست آمده از دو شبکه ریز و درشت با استفاده از نتایج تجربی اعتبارسنجی شده است. بررسی کسر مخلوط نیز نشان از مناسب بودن دقت شبیه سازی ها در پیش بینی اختلاط دارد. مکان لبه بالادست و پایین دست شعله نیز با نتایج تجربی مقایسه شده و بیان کننده صحت شبیه سازی فرایند اشتعال است. سرعت میانگین انتشار شعله لبه دار نشان می دهد که با افزایش دمای اولیه از 323 به 1000 کلوین، سرعت انتشار شعله از 1 به 4.2 متر بر ثانیه افزایش پیدا می کند. همین روند برای رشد هسته شعله نیز وجود دارد. مقایسه بین سرعت انتشار شعله لبه دار به دست آمده با سرعت انتشار شعله آرام و تصحیح شده آن با مجذور چگالی ها نشان می دهد که شعله آرام تصحیح شده بهترین نتیجه را در پیش بینی سرعت انتشار شعله لبه دار دارد. همچنین، افزایش دما سبب تبدیل شعله لبه دار دوگانه به شعله لبه دار سه گانه می شود.

در تقاطع­­های راست گوشه سه شاخه یا چهار شاخه کانال­های روباز، مطالعه جدایی جریان بسیار حائز اهمیت می­باشد. برخی پارامترهای موثر در این زمینه نسبت دبی ورودی و عمق جریان می­باشد که در این تحقیق تاثیر نسبت دبی ورودی و نسبت ارتفاع سرریزها (عمق جریان) در الگوی جریان و ابعاد ناحیه جداشدگی به صورت عددی شبیه­سازی شده است. بررسی نتایج مدل عددی نشان داد که مدل k-ω بیشترین مطابقت را با نتایج آزمایشگاهی دارد، به طوریکه میزان خطای شبیه­سازی کمتر از 20% بود. ابعاد ناحیه جداشدگی در کانال­­های اصلی و فرعی با نسبت دبی ورودی رابطه مستقیم داشت. همچنین با افزایش ارتفاع سرریزهای خروجی، عمق جریان افزایش یافت و منجر به کاهش ابعاد ناحیه جداشدگی شد. مطابق نتایج عددی، ابعاد ناحیه جداشدگی در راستای قائم از کف کانال به سطح آب افزایش یافت، به­طوری­که برای نسبت دبی 6/0 و نسبت ارتفاع سرریز 377/0، طول ناحیه جداشدگی در کف کانال، فاصله 1/0 متر از کف و در سطح آب به ترتیب در حدود 60 سانتیمتر، 75 سانتیمتر و 85 سانتیمتر بود. بنابراین از سطح آب به سمت کف کانال طول ناحیه جداشدگی در حدود 29% کاهش یافت.

زمینه و هدف: گرفت پوستی یکی از شایع ترین اعمال جراحی است که توسط جراحان ترمیمی انجام می شود و به طور گسترده-ای برای جایگزینی پوست آسیب دیده ناشی از مصدومیت، سوختگی یا زخم های مزمن به کار می روند. هرچند برداشتن گرفت های پوستی کم ضخامت یک فرآیند جراحی خرد محسوب می شود، اما گاهی با اختلالات و عوارض قابل توجهی همراه هستند. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی پانسمان های هیدروکلوئیدی حاوی نقره در درمان زخم ناحیه برداشت گرفت های پوستی کم ضخامت بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده بر روی 42 بیمار که برای بازسازی دیفکت پوستی نیاز به گرفت پوستی کم ضخامت داشتند، انجام شد. پس از برداشته شدن گرفت پوستی، بیماران به صورت تصادفی بلوک بندی در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی حاوی نقره با برند Aquacel Ag (گروه مداخله) و گروه پانسمان به صورت سنتی (گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران در روزهای 3، 5 و 7، 14 و 21 ویزیت شدند. در هر نوبت ویزیت اگر پانسمان خیس بود گازهای رویی برداشته شده ولی پانسمان اصلی دست نخورده باقی می ماند. عفونت زخم، درد هنگام تعویض پانسمان، میزان و سرعت روند اپیتلیالیزاسیون و اسکار محل زخم نیز در پایان ماه ششم در دو گروه مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های t-test و یومن ویتنی نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین تعداد دفعات نیاز به پانسمان، میزان اپیتلیالیزه شدن زخم، در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (05/0 > P-value)؛ اما بین میانگین میزان شیوع عفونت (000/0، 050/0) درد هنگام تعویض پانسمان (140/0، 190/0)، اسکولاریتی (520/1، 670/1)، پیگمانتاسیون (520/1، 670/1) و ضخامت اسکار (760/1، 00/2) به ترتیب در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (05/0 نتیجه گیری: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد Aquacel Ag برای مدیریت زخم ناحیه برداشت گرفتهای پوستی کم ضخامتی کروشایمن و مؤثر است.